Consultaties, huisbezoeken, geboortes. Vroedvrouwen doen het allemaal. Hoe ziet hun werkdag eruit? En wat gebeurt er allemaal tijdens een wachtdienst? Vroedvrouw Angélique Coppens doet verslag.
6u00
Mijn natuurlijke wekker loopt af, mijn dochter heeft honger. Nog even lui aanleggen in bed en soezen. In mijn hoofd overloop ik alvast de agenda van de dag: vandaag heb ik consultaties. Ik ben niet van wacht voor bevallingen en kan de dag wat trager starten.
8u15
Ik zet mijn dochter af bij de onthaalmoeder en rijd vervolgens door naar de praktijk.
8u30
Nadat ik aangekomen ben op de praktijk start ik mijn computer op, maak koffie en zet thee en water klaar voor onze gezinnen die strak langskomen. Nog een kwartiertje tijd om de eerste mails te checken en de dossiers door te nemen.
9u00
Het eerste consult van de dag. Stijn en Ann komen langs voor de controle bij 16 weken zwangerschap. Hier plannen we een half uur voor in. We controleren onder andere de hartslag van de baby en kijken de toekomstige mama na. Ondertussen vraag ik aan de partner of hij misschien zin heeft om te voelen hoe hoog de baarmoeder al gegroeid is. Terug aan tafel overlopen we de lichamelijke veranderingen. Ann heeft weinig klachten tot nu toe, met de misselijkheid gaat het beter en de vermoeidheid klaart ook op. We zien elkaar over acht weken terug, op 24 weken zwangerschap. Over vier weken gaan Stijn en Ann bij de gynaecoloog langs voor de structurele 20-wekenecho.
9u30
Een intakegesprek. Voor mij zit Sarah, zwanger van haar derde kindje en voor ons al een oude bekende. Haar vorige twee zwangerschappen werden eveneens door ons opgevolgd. Het overlopen van alle vragen gaat dan ook snel en we hebben een uur de tijd om eens goed te praten. Deze zwangerschap is heel gewenst maar wat ongepland en er komt veel op Sarah af. Ik luister. Haar hart en gezicht zijn duidelijk opgeklaard nadat ze alles heeft kunnen vertellen. Ik controleer nog even haar bloeddruk en gewicht, doe een eerste bloedafname en beloof haar ten laatste overmorgen te bellen met de resultaten.
10u30
Een 38-weken controle. Eva loopt op het einde en is zichtbaar moe. Zelfs onze trappen omhoog naar de consultatieruimte maken haar helemaal buiten adem. Ze bekomt even met een glas water, terwijl ik ondertussen luister naar haar baby. Ik voel met mijn handen naar de positie van deze baby en concludeer dat hij of zij helemaal op schema zit. Mooi ingedaald. Ik leg mijn handen op haar buik en stel haar gerust dat de baby zal komen wanneer die er klaar voor is. Misschien wat later dan Eva zelf hoopt, maar ze heeft nog alle tijd. Ze moet nog een week werken maar ziet dit eigenlijk niet zitten. Samen overlopen we de opties en hakken knopen door.
11u00
Tine staat als laatste op mijn schema deze voormiddag, voor een consult van 90 minuten. Deze tijd hebben we echt nodig want er valt veel te bespreken. Ze is 28 weken zwanger en buiten de gewone controle, leren we vandaag ook een aantal Spinning Babies technieken aan en staan we stil bij haar geboorteplan. Hierbij overlopen we elk stapje en leg ik uit welke keuzemogelijkheden ze heeft. Wil ze onderwater bevallen? Welke voorwaarden zijn daaraan verbonden? Wat zijn de voordelen? Hoe wil ze haar arbeid beleven, wie wil ze rondom haar? Thuis kan Tine dan rustig nadenken over de besproken onderwerpen. Over een week of zes, rond 34 weken zwangerschap, zullen we erop terugkomen en haar geboorteplan finaliseren. Maar eerst start ik met de medische controle. Al gauw blijkt Tine’s bloeddruk aan de hoge kant. Omdat dit al een tijdje sluimert bel ik even met haar gynaecoloog. We overleggen en besluiten een extra bloedafname te doen. Afhankelijk van deze resultaten plannen we de verdere opvolging in.
12u30
Het ochtendblok zit er op. Er wacht nog een hoop administratie op mij, maar dat zal niet voor nu zijn. Mijn collega’s arriveren voor een lunch en teamoverleg. Ik bespreek enkele gezinnen waar ik graag het perspectief van mijn collega’s op heb en we bespreken samen hoe de komende maand eruit zal zien. Ook de verlofplanning van de zomer staat op de agenda. Er moet immers altijd permanentie worden voorzien.
13u45
Mijn collega’s en ik vertrekken voor huisbezoeken. Mijn collega Eva blijft nog een paar uur in de praktijk. Er moeten nog kraampakketten worden gemaakt en het materiaal moet worden aangevuld gebruiksmateriaal van alle vroedvrouwen en om 15u wacht haar de volgende vergadering met een overleg tussen Huisartsen & vroedvrouwen regio Gent.
14u00
Ik sta te blinken voor mijn eerste huisbezoek van de middag. Hier heb ik heel veel zin in. Jonas is drie dagen geleden geboren en ik had de eer om Freya en Tom te begeleiden in het ziekenhuis, samen met de vroedvrouw van dienst. Het werd een hele mooie bevalling op de baarkruk. Ik ben benieuwd hoe het nu met hen gaat. We installeren ons in de woonkamer en overlopen eerst nog even de bevalling. Hoe hebben zij het beleefd? Hoe kijken ze erop terug? Freya herinnert zich niet veel meer van de persfase en dan is het heel fijn dat ik haar geheugen kan opfrissen. Tom vond de baarkruk echt geweldig. Achter zijn ‘madam’ zitten en al die kracht in haar lichaam voelen. Ik zie dat hij nog steeds onder de indruk is. Jonas wordt wakker en ik ga over tot de controles controle van mama (bloedverlies/hechtingen/baarmoederhoogte/ bloeddruk/..) & baby (gewicht/ kleur/ navel/ ..) alvorens we de borstvoeding samen bekijken. Om 15u30 sta ik opnieuw buiten, ik zie hen morgen terug.
15u40
Het tweede huisbezoekje van de middag. Sofie is vier weken geleden bevallen van haar tweede kind en ze heeft nog wat last van pijn bij het aanleggen. We proberen de rugbyhouding uit en dit voelt al stukken beter. Ik laat haar en haar baby vooral zelf oefenen en stuur bij waar nodig, met respect voor de moeder. Bij haar eerste kindje had Sofie een heel nare ervaring toen haar dochter en haar borst beiden ruw werden vastgepakt om de borstvoeding even te tonen. Ik let hier dus extra op. Sofie merkt dit en zegt dat ze dit enorm apprecieert.
16u30
Normaal gezien start nu mijn laatste huisbezoekje, maar ik houd het wat rustiger omdat straks mijn wachtdienst start. Ik haal mijn dochter op en geniet nog van een paar uurtjes qualitytime.
–
19u00
Mijn wachtdienst start. Tot morgenavond 19u00 ben ik van wacht voor alle vragen, dringende huisbezoeken en bevallingen.
21u00
Telefoon van Ann. Ze heeft een hele drukke werkdag achter de rug en voelt zich ongerust. Ze heeft haar baby minder voelen bewegen en haar buik doet pijn. We bespreken wat de mogelijkheden zijn.
21u45
Tara belt. Ze is 22 weken zwanger en heeft plots bloedverlies. Ik stuur haar door naar het verloskwartier. Ik bel ook even naar daar, zodat de vroedvrouwen op de hoogte zijn dat Tara onderweg is. Ik geef alle nodige informatie door en ze beloven dat ze mij op de hoogte zullen houden.
22u00
Ik kruip in mijn bed. Dochterlief heeft net gegeten en zo kan ik misschien nog even slapen voor er zich een bevalling aankondigt.
23u15
Telefoon. Hannelore haar vliezen zijn gebroken. Denkt ze. Ze is niet zeker. Na enkele vragen besluit ik toch om zelf te gaan controleren. Bed uit, kleren aan en richting adres. Nedka, Hannelore’s partner, doet open en zij is er zeker van dat Hannelore echt gebroken vliezen heeft. En misschien al weeën? Hannelore staat in de keuken met enkel een t-shirt en een onderbroekje aan. Onder haar ligt een natte handdoek. Ik moet even lachen als ik het zie. Ik installeer haar op bed en na mijn controles ben ik er ook zeker van. Gebroken vliezen! De baby doet het goed, helder vruchtwater. Die weeën waarover Nedka het had, zie ik nog niet bij Hannelore. Daarvoor is ze veel te zenuwachtig. Ik geef Hannelore een voetmassage en enkele instructies. Ik kom sowieso terug maar indien ze me sneller nodig hebben, dan bellen ze maar. Ik sta voor hen klaar.
1u30
Ik ben terug thuis en kruip nog even mijn warme bed in.
2u50
Nedka belt. Nu is het voor echt! Hannelore zit op de bal en heeft weeën.
3u15
Ik kom binnen bij Nedka en Hannelore. Nedka heeft gelijk: Hannelore is in arbeid. Ze wil graag zo lang mogelijk thuis blijven, maar wel bevallen in het ziekenhuis. In overleg besluit ik haar even te onderzoeken. Vier centimeter zijn verstreken. Wat een mooi onderzoek. Hannelore doet het prima. Ik sta haar bij en geef lichte druk op haar onderrug. Om de 15 minuten check ik met mijn doptone de harttonen. Ik lees ook haar geboorteplan.
5u00
Hannelore besluit even in bad te gaan boven. Ik blijf beneden en gun haar wat rust. Nedka geeft me een straffe koffie en ik stuur een berichtje naar de collega’s. Ook het geplande huisbezoek om 9u00 stuur ik een berichtje dat ik later zal zijn. Zij stuurt onmiddellijk “succes!!” Terug. Die is haar baby aan het voeden, vermoed ik.
6u30
Hannelore is uit bad en heeft sterke contracties, om de drie minuten. Ze wil graag weten waar ze staat en ik mag haar opnieuw onderzoeken. Zes centimeter. Wat goed! Hannelore geeft aan graag naar het ziekenhuis te vertrekken. Nedka pakt alle spullen bij elkaar. Hannelore gaat nog even naar het toilet en ik bel het verloskwartier. Stien heeft de nachtshift en gaat alles doorgeven aan de collega’s. Ze vraagt de medische gegevens na en welke kamer Hannelore wenst. Moeten ze het bad al een beetje vullen? We overleggen samen dat dit al een goed idee zou zijn. Het zou wel eens snel kunnen gaan.
7u00
We zijn onderweg. Nedka met Hannelore in de auto voor mij, ik net achter hen. Zo kan ik hen goed in de gaten houden en ondersteunen moest het nodig zijn. Ik krijg een telefoontje van mijn collega Ruth. Zij zal even de wachttelefoon naar haar doorschakelen zodat ik me kan concentreren op de bevalling en zij alle vragen kan beantwoorden. Ik ben haar erg dankbaar!
7u20
Aankomst op spoed. De verpleegkundige van triage kent me reeds en wenst ons veel succes! Een rolstoel is niet nodig. Hannelore wil stappen. Ik besluit er toch een mee te nemen voor als ze het onderweg niet meer ziet zitten.
7u30
Hannelore heeft onderweg naar het verloskwartier een drietal weeën opgevangen, maar nu zijn we er. De vroedvrouw van de ochtendshift ontvangt ons hartelijk. De kamer is reeds verwarmd. Het licht is gedimd en het bad is al voor de helft gevuld. Nedka kijkt bewonderend om zich heen, Hannelore niet. Die is te druk bezig met het opvangen van haar weeën. Ze krijgt het lastig, zegt ze. En ze voelt zoveel druk. Gaat dit nog lang duren? Ik onderzoek haar even opnieuw en dit leert ons dat het vlot gaat. Zeven centimeter ondertussen en de baby zit laag. Hannelore krijgt nieuwe moed. Er wordt naar de harttonen van de baby geluisterd, maar ze kan ondertussen blijven rondlopen. Nedka duwt op haar onderrug en ik loods haar door haar weeën. De vroedvrouw van dienst en ik overlopen nog even de situatie en we bereiden alles voor de bevalling voor.
9u30
Hannelore zit net in het bevallingsbad en heeft persdrang. Wij zitten met drie rond haar bad haar zachtjes aan te moedigen. Ze perst op haar gevoel en heel zachtjes zakt de baby.
9u45
Hannelore heeft het te warm. Ze wil uit bad. Welke houding zou ze nu het beste aannemen? Van mij mag ze kiezen wat ze wil doen. Welke houding ook, zolang het maar goed voelt voor Hannelore.
Uit bad en op bed op handen en knieën. Veel beter! Ze duwt en het hoofdje verschijnt. Nedka kijkt me onzeker aan: ‘Mag ze zo wel bevallen?’ We stellen haar gerust. Dit is een prima houding.
10u30
Noah is geboren. Hij ligt lekker huid-op-huid bij Hannelore. Die kan het nog altijd niet geloven. We staan allemaal te glunderen. Noah zoekt reeds naar de borst. De vroedvrouw van dienst en ik installeren haar beter in bed en al gauw drinkt Noah vlot.
12u00
Ik neem afscheid van Nedka en Hannelore. Ik zal hen snel terugzien. Ze willen graag één nachtje op de materniteit blijven en gaan morgen waarschijnlijk naar huis. Dan zullen mijn collega’s en ik hen verder opvolgen. Ik passeer nog even de verpleegpost waar ik de collega-vroedvrouw tegenkom. Ik bedank haar voor de leuke samenwerking en we overlopen nog een aantal zaken.
13u00
Tijd voor ontbijt! Ik stop bij de bakker voor twee croissants en een grote meeneemkoffie en check mijn mails. De bloedresultaten van Sarah zijn binnen. Ik bel haar op en beloof nog een voorschrift op te sturen voor een ijzersupplement, want haar waarden zijn wat aan de lage kant.
Ondertussen heeft mijn collega Ruth de telefoon opnieuw naar mij doorgeschakeld. Ze brieft me over de voorbije nacht: niemand nieuw in arbeid, wel een tiental telefoontjes met kleine vragen. Er zijn geen dringende huisbezoeken bijgekomen. Verder heeft het verloskwartier gebeld in verband met Tara. Zij wordt een paar dagen opgenomen vanwege het bloedverlies.
14u00
Ik sta aan de deur bij Manon, de mama die mij vanochtend succes wenste. Zij staat op mijn planning om de krampjes van haar dochtertje te bespreken. Manon was inderdaad haar dochter aan het voeden, toen ik haar een berichtje stuurde. Ze is verbaasd dat ik nog niet heb geslapen sindsdien. Maar dat is voor later. Eerst kleine Fien onderzoeken.
15u30
Ik ben op weg naar huis. Daar neem ik een douche en installeer ik me achter de computer om mijn administratie af te werken. Ik vul alle dossiers in en beantwoord mailtjes.
16u50
Telefoon van Maya. Zij is twee maanden geleden bevallen maar voelt zich nu miserabel. Ze heeft een pijnlijke linkerborst en denkt dat ze koorts heeft. Ik besluit om even langs te gaan.
17u10
Maya doet open en mijn vermoeden klopt. Maya heeft een borstontsteking. Samen leggen we haar zoontje aan en ik masseer de borst zodat de melk kan loskomen. We stellen een beleid op en ze gaat haar temperatuur opvolgen. Ze heeft gelukkig nog geen koorts, maar het is belangrijk om dit in de gaten te houden. Ze zal me op de hoogte houden en afhankelijk van de situatie ga ik morgen opnieuw bij haar langs.
18u30
Thuis. Mijn wachtdag zit er bijna op. Ik bel nog even naar mijn collega die overneemt om 19u00 om haar te briefen en schakel dan mijn telefoon door. Mijn werkdag zit er op.