Een uitwendige kering, het verhaal van Kaat

mei 10, 2022 | Geboorteverhaal

kering

Vooraf

Toen op 31 weken zwangerschap bleek dat onze kleine meid in stuit lag, ben ik actief oefeningen beginnen doen in een poging haar te helpen draaien. Meerdere keren per dag deed ik een “forward-leaning inversion”, en voor het slapen gaan ook nog 20 minuten een “breech-tilt”. Daarnaast lette ik erg op mijn houding bij het zitten. Ik deed al één keer per week zwangerschapsyoga, waar ook wel wat oefeningen aan bod kwamen die goed zijn om het bekken soepeler te maken, wat kon helpen om te draaien. In diezelfde periode volgden Max en ik de cursus HypnoBirthing bij vroedvrouw Patty, waar iemand de tip gaf om ook eens naar een osteopaat te gaan om te helpen alles wat losser te krijgen. Omdat mijn kaakspieren wat stroef waren en er een link zou bestaan tussen de kaakspieren en de spieren in het bekken, heb ik die tip ook gevolgd. In ons geval bleek het helaas allemaal niet te baten, Kaat draaide niet. Dit was voor mij een periode waarin ik het moeilijk had om nog te genieten van mijn zwangerschap, de stuitligging spookte vaak door mijn hoofd. Uiteindelijk hebben we dan besloten dat ik een weekje vroeger zou stoppen met werken (halverwege mijn 36e week zwangerschap), zodat ik meer tijd vrij kon maken voor de oefeningen en mijn focus volledig kon verleggen naar ons kleintje.

36 weken

Op de echo van 36 weken bleek inderdaad dat Kaat nog steeds in stuit lag. De gynaecoloog stelde een uitwendige kering voor. Omdat we zelf graag alle opties wouden bekijken, inclusief een natuurlijke stuitbevalling, vertelde vroedvrouw Alexandra ons over de stuitkliniek van het Erasmus ziekenhuis in Anderlecht. Daar wordt de techniek voor natuurlijke stuitbevallingen nog in leven gehouden. We konden daar binnen de week langs komen voor een eerste consultatie, gynaecologe Dr. Sarah Derisbourg heeft bijna twee uren de tijd genomen om onze casus te bespreken. Ze heeft uitgelegd hoe de kliniek te werk gaat, en ook nog een nieuwe echo gemaakt om de ligging van Kaat te bestuderen, en te bekijken hoeveel ruimte er daarnaast nog was om haar eventueel uitwendig te kunnen keren. We hebben dan een afspraak gemaakt om de kering daar te laten doen ipv bij onze eigen gynaeoloog, enerzijds omdat de stuitkliniek in haar brochure veel uitleg gaf over de procedure van de kering, en anderzijds vanuit het idee dat als de kering niet zou lukken we op z’n minst al kennis gemaakt hadden met het personeel en de werking daar ingeval we daar een paar weken later zouden terugkeren voor een natuurlijke stuitbevalling. Er werd ook al direct een afspraak gepland met een vroedvrouw ter plaatse om baarposities bij stuitbevallingen te bespreken, en een afspraak op radiologie om een scan te nemen van mijn bekken, om te analyseren of het voldoende groot was om een natuurlijke stuitbevalling te kunnen doen.

De kering

Bij de start van mijn 37e week zwangerschap hadden we de afspraak voor de kering in Anderlecht. We hadden ergens gelezen dat een probleem bij keringen kan zijn dat de moeder of partner te gespannen is. Het enige dat ik dus kon doen om te helpen was zo ontspannen mogelijk zijn. Vanuit de principes van de HypnoBirthing hadden we bewust nagedacht over wat we daarvoor zelf nodig hadden tijdens deze procedure:

  • Voorbereidingstijd in de kamer waar de kering zelf zou plaatsvinden;
  • Een koptelefoon te kunnen opzetten om niet afgeleid te worden van de ademhalingsoefeningen en;
  • Een waarschuwing voor de start zodat ik nog 1 of 2 keer rustig kon ademhalen en ontspannen was wanneer ze eraan begonnen.

Eerst werd er opnieuw een echo gemaakt om te kijken of Kaat alsnog niet spontaan gedraaid was, dit was niet het geval. Anderzijds was ze ook nog niet ingedaald, wat de procedure wel zou vergemakkelijken. Vervolgens werden we in een verloskamer geïnstalleerd, waar ik via een infuus in mijn pols een weeënremmer toegediend kreeg, en een uur aan de monitor moest liggen om de hartslag van ons kindje en eventuele contracties van mijn baarmoeder te meten. Dit was ook de kamer waar de kering zelf zou plaatsvinden. Tijdens dat uurtje heb ik de HypnoBirthing affirmaties geluisterd, en heeft Max de “light touch” massage van de HypnoBirthing toegepast op mijn benen, om mij te helpen ontspannen. Na een uurtje kwam het team voor de kering binnen, onder leiding van gynaecologe Dr. An Vercoutere.

Voor de kering zelf waren ze met vijf: drie gynaecologen, een vroedvrouw en een verpleegster. Dr. Vercoutere vroeg eerst of we nog vragen hadden bij de procedure. Ik vroeg of we de hartslag van ons kleintje zouden kunnen horen tijdens de procedure, dit was niet het geval. Dat was beter voor mij, ik wou het niet kunnen horen als haar hartslag vertraagde of versnelde, omdat dat mij toch maar stress zou bezorgen. Dr Vercoutere kwam mee bij mij op bed zitten om voldoende kracht te kunnen uitoefenen bij de kering. Wanneer ik er klaar voor was hebben ze Kaat dan voorzichtig omhoog geduwd, meer richting plafond (ik lag op mijn rug), om haar zo uit mijn bekken te kunnen tillen. Vervolgens zijn ze haar beginnen draaien. Zelf kon ik hier niets van zien, ik was mij vooral aan het concentreren op mijn ademhaling en keek naar het plafond. Max streelde over mijn voorhoofd en had mijn hand vast. Ik had besloten mijn koptelefoon pas op te zetten bij een eventuele 2e poging, waardoor ik nu goed kon volgen wat de dokters zeiden. Het moeilijkst voor mij was het punt waarop ze Kaat voorbij de hoek van mijn bekken probeerden te krijgen. Dit voelde een beetje zoals een ‘oempf’, alsof iemand je een stevige maagstoot zou geven. Eens ze dit punt voorbij was viel het wel mee voor mij. Ik hoorde de dokters zeggen dat het aan het lukken was en hoorde hen aanwijzingen geven om haar hoofd verder richting bekken te krijgen. Dit gaf mij op mijn beurt dan weer goede hoop en hielp me mijn concentratie op mijn ademhaling en de ontspanning te behouden. 

Voor ik het wist was het voorbij, en het was gelukt!

Vanuit het standpunt van mijn man was het toch ook wel een intense ervaring. Gelukkig had hij hier op voorhand filmpjes van bekeken, zo wist hij wat te verwachten. Hij vertelde dat Kaat eerst nog met een armpje in mijn bekken zat, dus dat dit er ook terug uitgehaald werd zodat haar hoofd erin kon. Een van de gynaecologen en de vroedvrouw waren langs twee kanten een echo aan het maken om zo een beeld te kunnen geven aan de gynaecologen die de kering aan het uitvoeren waren. De verpleegster hield een aantal waarden op de monitor in de gaten. De gynaecologe die mee de echo nam hield ook goed mijn gezicht in de gaten.

Na afloop moest ik nog een halfuurtje aan de monitor blijven om op te volgen of alles ok bleef. Kaat haar hartslag bleef in orde en ze zat goed met haar hoofd naar beneden. We hebben nog een lekkere spaghetti gegeten in de cafetaria daar en zijn dan terug naar huis gegaan. Een uur na de procedure kon ik me zelfs al niet goed meer herinneren of het pijn gedaan had, een vraag die ik vaak gekregen heb achteraf. Een week later moesten we terug een echo laten doen om te zien of ze zeker niet terug gedraaid was, dit hebben we gewoon terug in Leuven laten doen. Alles was nog steeds in orde.

Achteraf

Hoewel de oefeningen op voorhand niet geholpen hebben om haar vanzelf te doen keren, heb ik wel het gevoel dat deze er mee voor gezorgd hebben dat ze nog niet ingedaald en nog wel beweeglijk was. Ik zou ze zo opnieuw doen moest ik bij een volgende zwangerschap terug een kindje in stuitligging hebben.

We zijn de dokters van het Erasmus ziekenhuis en de vroedvrouwen van Bolle Buik, Alexandra en Patty in het bijzonder, enorm dankbaar voor hun begeleiding in deze periode en de duidelijke informatie en goede zorg die ze ons gegeven hebben.

Dankzij de kering is Kaat thuis geboren kunnen worden in het bevallingsbad, op 26 mei 2019.