Picture by Ursula Cardenas
Tijdens mijn zwangerschap had ik, zoals me was aangeraden, de bevalling gevisualiseerd. Het was mijn wens om thuis te bevallen in een bevallingsbad. Daarvoor hadden we een kinderzwembad besteld en klaargezet. Ons kindje kwam in de visualisatie op tijd, of maximaal twee dagen na de uitgerekende datum…
De dag waarop ons kindje uitgerekend was, heb ik mijn to-do lijstje afgewerkt en was ik klaar om hem te ontvangen. Al wist ik toen nog niet dat het zo een prachtig zoontje zou worden.
Mijn laatste taakje was mijn fiets afzetten bij de fietsenmaker om de hoek. Op weg naar huis passeerde ik de Dreambaby om nog wat te snuisteren. Op een bepaald moment heb ik daar een babybox vastgegrepen en al wiegend een (kleine) wee opgevangen. Thuisgekomen voelde ik dat het te veel werd om alleen te dragen. Om 16u00 heb ik mijn man Jasper gebeld dat hij naar huis moest komen.
Toen Jasper thuiskwam merkte ik dat ik mijn fietssleutel was vergeten af te geven bij de fietsenmaker. We wandelden er samen opnieuw naartoe, terwijl het begon te regenen. Onze paraplu vloog alle kanten op door de hevige windstoten. Maar ik zette en wandelde door, ons kindje kon er maar baat bij hebben.
Op de heen- en de terugweg moest ik vaak stoppen om een wee op te vangen. Daar stonden we dan: ik hangend en steunend op Jasper, onder een paraplu in de regen, wiegend en wachtend tot de wee voorbij was… en dan verder wandelen.
Witloof in kaassaus
We genoten samen van ons laatste avondmaal met ons tweetjes. Het smaakte geweldig, goed vettig en zwaar eten. Ik zat op de bal en ving er enkele weeën noodgedwongen op. Ik wilde staan als de weeën kwamen, maar ik raakte niet meer van de bal. Ik merkte dat de weeën vooral in mijn benen te voelen waren, niet in de buik zoals ik had verwacht. Gelukkig had ik hierover gelezen en wist ik dat beenweeën ook een mogelijkheid was.
Pictures by Ursula Cardenas
Na het eten maakte Jasper de living klaar en zette hij het bad klaar voor gebruik. Bij een toiletbezoek bleek de slijmprop losgekomen. We belden daarom naar Catherine van vroedvrouwenpraktijk De Bron. Ze vroeg ons of we het nog verder alleen aankonden, en raadde ons aan de weeën verder te timen en een douche te nemen. We namen samen een douche en genoten van het warme water.
Na de douche werd ik misselijk en moest ik overgeven. De witloof in kaassaus kwam er integraal terug uit. Ik voelde dat mijn broek ook nat was en dacht dat mijn water gebroken was; achteraf bleek het een plasje te zijn. Ik wou echter wel dat Catherine effectief kwam checken. Zij kon rond 21u30 bij ons zijn. Daarna belden we Ursula, onze geboortefotograaf. Ook zij schoot in actie en kwam naar ons toe.
Bevallen op een lege maag
Toen Catherine toekwam controleerde ze de baby en de ontsluiting. Catherine gaf aan dat er al goede arbeid was geleverd.. Ik moest nog een aantal keer overgeven. Eten en drinken zag ik daarna niet meer zitten en dus ben ik bevallen op een lege maag.
Catherine toonde ons hoe ik weeën kon opvangen en hoe Jasper hierbij kon helpen. Ik moest veel veranderen van houding, wat ik maar niks vond. Ik heb wat rondgelopen, maar vooral op handen en knieën op de zetel gehangen, waarbij Jasper druk probeerde uit te oefenen op mijn bekken en onderrug. Ik wou graag dat Catherine bleef, ondanks dat het wel nog even zou duren.
Rond 22u00 controleerde Catherine de baarmoederhals opnieuw: er was reeds 3 cm ontsluiting en de cervix was helemaal verstreken. Ik was blij dat er al zo een groot deel gepasseerd was. We waren allemaal een beetje verrast door de snelheid, dat voelde fijn.
Pictures by Ursula Cardenas
Badkamer onder water
Ik wou graag in het bad, maar dat mocht nog niet. Ik nam dan maar een douche. Ik zat op de bal in de douche en Jasper zat erbij. Ursula, onze fotografe, was inmiddels ook toegekomen en legde ons vast in de douche. Doordat ik op de bal zat, bovenop het putje, liep de hele badkamer onder water. Maar de warmte deed zoveel deugd dat ik noch Jasper dit doorhad.
Veel rust kwam er niet van in huis. We lagen lepeltje lepeltje op de matras, maar de contracties deden veel pijn. Ik kon niet op mijn zij blijven liggen tijdens een wee, maar geraakte ook niet recht. Jasper duwde op mijn heup en knie, om de weeën (mee) op te vangen… maar het hielp niet meer.
Rond 1u00 riep ik erg luid bij de weeën en op een bepaald moment voelde ik een hevig drukkende pijn, alsof ik een grote behoefte moest doen. Onverbloemd riep ik dan ook: ‘ik moet kakken!’ Mijn verwarde man repliceerde: ‘dan moet je naar het toilet gaan, he.’ Alsof hij niks had opgestoken van de zwangerschapslessen.
Catherine en Ursula kwamen op mijn schreeuw af. Catherine controleerde mij en gaf aan dat ik mocht beginnen meeduwen als ik wou, gezien dit over persdrang ging en ik genoeg ontsluiting had.
Eindelijk in bad
Picture by Ursula Cardenas
Eindelijk was het bad gevuld. Maar nu was het te warm door het gekookte water. Nadat dit in orde was gebracht, kon ik eindelijk (!) in bad. Mijn doel van de avond, op het bevallen na dan 😉 Voor mij was dit de eindmeet van de bevalling. Al zou het nog enkele uurtjes duren.
In het bad vertraagden de weeën opnieuw. Ik kon wel eindelijk terug vrij bewegen in het water. Ik ben (onbewust) over de rand gaan hangen en heb vrijwel de hele tijd zo gezeten, met Jasper recht tegenover me (buiten het bad).
Ineens hoorde ik een andere stem die me aanmoedigde: vroedvrouw Ambre was toegekomen, zonder dat ik dat had beseft. ‘Niet bang zijn’ zei Ambre. En: ‘ik weet dat het brandt, maar daar moet je even door’. Ik dacht dat ik op dat moment alles aan het geven was, maar realiseerde me dat dit niet zo was toen ik later de juiste richting vond.
Tussen elke wee zat heel veel tijd; ik viel soms in slaap tussen de weeën. Ik vroeg me af of het nog lang ging duren en hoe ver de baby al zat. Ondertussen zette Ambre geurkaarsjes aan, om de bevalling op te wekken. Omdat het te traag ging, vroegen ze me om te draaien. Catherine stimuleerde mijn tepels, omdat dit oxytocine zou vrijgeven. Ik was uitgeput en ik vroeg vaak hoe lang het nog ging duren.
Kijken naar het hoofdje
Catherine vroeg me of ik in het spiegeltje naar het hoofdje wou kijken dat er uit zou komen. Initieel zag ik daar de meerwaarde niet van in, maar het heeft me erg hard geholpen. Plots wist en begreep ik in welke richting ik moest duwen bij een wee. Toen begreep ik ook pas wat Ambre bedoelde met ‘het brandt’. Het hoofdje kwam er meer en meer door. Ik moest het hoofdje naar buiten begeleiden en plots stond het hoofdje. Daarvan waren we allebei heel hard onder de indruk, vooral omwille van de grenzeloze rekbaarheid van het vrouwenlichaam (de woorden van mijn man 😉 ).
Picture by Ursula Cardenas
Uitgeput maar dolgelukkig ontving ik mijn kindje en werd ik geknuffeld door mijn man. Ik hield het klein poepje van mijn baby vast en ondersteunde zijn hoofdje. Ambre vertelde ons dat het een flinke jongen was, iets wat tot dan een verrassing voor ons beiden was geweest.
Jasper stelde dat het een Baziel was, zoals we hadden besproken in het geval van een jongen. We hebben enkele minuten van dat moment genoten en gekeken naar dat kleine wondertje in onze armen. Dan begon Baziel te zoeken naar de borst.
Het water werd echter koud en dus verplaatsten we ons naar de matras in de living. Voor het eerst opnieuw rechtstaan voelde raar: mijn zwaartepunt was veranderd. Baziel hield ik stevig vast en ik werd door Jasper ondersteund naar de matras.
Op de matras probeerde ik Baziel aan de borst te leggen. Ook onze poes kwam voor het eerst kijken en snuffelen – wist zij veel dat ze later zou worden opgejaagd door dat kleine roze bolletje.
Nadat de navelstreng uitgeklopt was, mocht Jasper die doorsnijden. Dan mocht Baziel voor het eerst bij Jasper op de borst skinnen, zodat de placenta kon worden geboren. Om de moederkoek los te krijgen duwden ze op mijn buik, wat erg veel pijn deed. Na twee of drie weeën werd hij gelukkig geboren. Bij de laatste perswee had ik steun nodig, waardoor Catherine’s been en Jaspers voet helemaal onder het bloed en vruchtwater kwamen te zitten.
Terwijl mijn zoontje op de borst bij zijn papa lag werd ik gehecht. Daarna genoten wij verder van de rust en stilte en at en dronk ik voor het eerst in al die uren opnieuw! Catherine woog Baziel nog even (4kg) en begon daarna aan haar administratie. En wij aan ons leven met drie.
Ik had me geen betere bevalling kunnen wensen. Het ging precies zoals ik me verschillende keren had gevisualiseerd. Ik zou het zo opnieuw doen!