Op de eerste dag van dit jaar ziet Cis het levenslicht. Zijn mama, Joke, vertelt over zijn ietwat onverwachte thuisbevalling en deelt tips over hoe zij zich tijdens de zwangerschap voorbereidde op de geboorte.
Met heel veel vreugde en blijdschap schrijf ik de geboorte neer van onze zoon Cis, geboren op de magische datum van 1 januari 2020.
Op oudejaar (de dag waar ik was op uitgerekend) werden we uitgenodigd bij de buren en besloten we te gaan voor een aperitief. We waren met een zevental koppels. Mensen die we eigenlijk niet allemaal kennen, maar er was heel veel blijdschap en warmte aanwezig die avond.
De cadeautjes werden ingezet met een leuk quizje dat de spanning en vreugde deed stijgen. Er werd harder gelachen en de competitiviteit kwam bij iedereen naar boven. Ik voelde mijn kleintje, hij liet me weten dat hij er was en bracht mij terug bij mijn ademhaling, zodat ik niet te uitbundig met alle doe-spelletjes (singstar en just dance) meedeed. Ik kon hem sussen door even mijn hand op mijn buik te leggen, en zo contact te maken…
Na de quiz wilden veel vrouwen hun eigen bevallingsverhaal vertellen. Ik bereidde mij voor op niet zo goede verhalen en probeerde al stopzinnen te bedenken, omdat ik mij wilde voeden met positieve verhalen en beelden. Maar eigenlijk waren het heel mooie verhalen, waaronder ook drie thuisbevallingen. De verhalen gaven mij kracht en vertrouwen.
‘Tijdens het eten voelde ik meer krampen opkomen en zonderde ik mij even af op het toilet. Toen merkte ik dat ik bloedverlies had. ‘Hopelijk is alles ok?’ ging het meteen door mijn hoofd.’
Timme had net zijn stukje vlees op de gourmet gelegd, maar ik maakte hem duidelijk dat we best naar huis zouden gaan.
Rond 23u30 belde ik naar het wachtnummer van onze vroedvrouwenpraktijk ‘De Bron’ en kreeg Ambre aan de lijn. Zij zei dat ik mij niet ongerust hoefde te maken en dat bloedverlies kon wijzen op een gesprongen adertje in de baarmoeder of verlies van vruchtwater wat wees op de start van de arbeid.
Ze raadde me aan om in bad te gaan zodat ik even kon ontspannen en de krampen misschien wat minder intens zouden worden. Ik liet het bad vollopen met enkele druppeltjes lavendelolie en voelde regelmatig buikkrampen opkomen, maar probeerde mij te focussen op mijn ademhaling. De golfademhaling zoals ik had geleerd tijdens zwangerschapsyoga.
Rond 1u30 zag ik Ambre naast mij verschijnen. Ze zette zich neer naast mij aan het bad en vroeg Timme om het licht te dempen en wat kaarsjes te plaatsen zodat de ruimte een intieme sfeer kreeg. Ze voelde aan dat het voor vandaag zou zijn. In mijn hoofd dacht ik eerst: ‘Oh nee, niet op een feestdag’, maar al heel snel liet ik die gedachte los.
Na een half uur besloot ik uit bad te gaan en beneden in onze living een knus plekje te zoeken. Timme had de haard aangestoken en ik besloot daarvoor plaats te nemen. Ambre en Timme legden 2 matten voor de haard met een wit dekentje erop. Ik nam de kathouding aan om de weeën op te vangen.
‘Ik probeerde vooral dicht bij mezelf en bij mijn lichaam te blijven door mijn ademhaling te controleren en positieve beelden op te roepen. Beelden die ik op voorhand al had gevisualiseerd, zodat ze eigen werden.’
Timme zette op de achtergrond rustgevende muziek op die we op voorhand veel beluisterd hadden.
Ambre stelde voor om eens inwendig te voelen, hoeveel ontsluiting ik al had. ‘Joke je hebt al volledige ontsluiting’, hoorde ik haar zeggen. ‘Hoe ver is het ziekenhuis van hier?’. Ongeveer twintig minuten, antwoordde Timme.
Ambre stelde voor om thuis te blijven en de rit naar het ziekenhuis niet meer te maken. Ik stond open voor een thuisgeboorte, was hier mentaal al op voorbereid, dus het bezorgde me geen angst. Integendeel. De weeën kwamen al om de twee minuten waardoor ik de verplaatsing ook niet voor me zag. Bovendien wist ik dat een verplaatsing naar het ziekenhuis alles kon doen stilvallen.
Ambre besloot om de tweede vroedvrouw Lidewij op te bellen, aangezien ze tijdens een thuisbevalling met z’n tweeën moeten zijn. Ondertussen probeerde ik verschillende yogahoudingen uit om de ‘weeën’ op te vangen. De weeën waren hierdoor heel draaglijk. Ik ging van kat- naar leeuwhouding en probeerde tussendoor te rusten op de zitbal door met mijn armen over de bal te laten hangen.
Tijdens de weeën masseerde Timme mijn rug ter hoogte van mijn sacrum (heiligbeen). Het voelde enorm goed en ik vond het belangrijk dat hij bij mij bleef. Ik hield zijn handen vast als het intenser werd en veranderde mijn ademhaling naar de o-klank. Die klank die een beetje ongemakkelijk aanvoelde om luidop te maken tijdens de yogales, voelde nu heel comfortabel aan. Ik probeerde heel gefocust te blijven en alles los te laten zodat angst en schaamte weg bleven en ik steeds meer mijn eigen kracht vond.
‘De aanwezigheid van Lidewij en Ambre gaf mij rust en Timme’s aanrakingen deden mij ontspannen. Mijn lichaam was aan het trillen, maar ik wist dat dit kwam door de adrenaline van de reeds vergevorderde arbeid.’
Rond 5u stelde Ambre voor om allemaal even te rusten. Het was voor iedereen al een lange nacht geweest. Ze legden mij op mijn zij met Timme achter mij. Zo heb ik tien minuten toch wat kunnen rusten, maar ik voelde dan aan dat alles veel intenser werd. Ik voelde een enorme druk op mijn perineum en probeerde deze op te vangen door over te gaan van de kat-naar de leeuwhouding.. Ook nu gebruikte ik de o-klank en naarmate de druk groter werd, werd ook het o-geluid krachtiger.
Lut (van de yogales) gaf mij de tip om enkel te persen als mijn lichaam (baarmoeder) het zelf aangaf en heel spontaan kwam de persdrang. Als de persdrang opkwam voelde ik mij heel comfortabel in de leeuwhouding. Ik merkte dat de persweeën veel intenser waren dan de actieve weeën, maar ik probeerde vooral niet te focussen op tijd en te vertrouwen op mijn eigen lichaam.
De vroedvrouwen stelden voor om op de baarkruk te gaan zitten met Timme achter mij op de zitbank aan de haard. Op die manier kon ik rusten met hem achter mij. Op de baarkruk kwam alles nog meer op gang en werd de druk nog intenser waardoor dit branderig aanvoelde. Ik voelde ons kleintje steeds dieper zakken en het gaf me vertrouwen dat het niet lang meer zou duren tot we samen zouden zijn.
‘Na de volgende perswee raadden de vroedvrouwen mij aan om even recht te staan. Ik dacht even ‘dit kan ik niet’ maar zij gaven mij het vertrouwen dat ik dit kon.’
Ik duwde mij met mijn beiden benen naar boven en probeerde met mijn heupen te wiegen. Ik dacht aan de spiraalbeweging die Lut mij aanleerde tijdens de yogales. De zithouding op de baarkruk naar rechtstaan heb ik nog twee keer gedaan en dan was hij daar.
Ambre zei ‘pak hem maar’. Ik voelde een slijmerig hoofdje, dan een schouder en dan was hij daar. Zijn oogjes keken naar mij. Ik kon mijn emoties niet meer bedwingen.
‘Ik voelde zoveel geluk, zoveel blijdschap maar vooral zoveel dankbaarheid voor de kracht van mijn eigen lichaam dat één voelde met ons kleintje.’
Daar was hij, onze kleine Cis, geboren op 1 januari 2020 om 6u40.
Ze legden mij op mijn rug met een borstvoedingskussen achter mij, om zo de placenta te laten komen. Ik had reeds in mijn geboorteplan aangegeven dat ik de navelstreng niet wilde doorknippen tot de placenta geboren was. Ik moest opnieuw persen om deze te laten komen, maar dit lukte bijna niet meer. Uiteindelijk kwam hij dan toch redelijk snel en knipte ik zelf de navelstreng door, nadat hij was uitgeklopt.
Nu wou ik nog maar één ding: hem van kop tot téén bekijken en samen cocoonen. Nu voelde ik mij compleet. Zo fier op ons. Op hem, kleine Cis, omdat hij zo vlot is gekomen. Op Timme omdat hij mij zo goed ondersteunde en het mij zo comfortabel mogelijk maakte tijdens de arbeid. En natuurlijk heel veel dankbaarheid voor alle mensen die mij tijdens deze reis zo goed ondersteund hebben.
Ik hoop alvast mensen te kunnen inspireren om hen vertrouwen te geven tijdens hun zwangerschap en te geloven in hun vrouwelijk kracht. Zodat zij een geboorteplan kunnen creëren dat voor hen goed aanvoelt en zich laten omringen met mensen die hen daarin kunnen ondersteunen.
Liefs,
Joke
Veel dank aan:
Vroedvrouwenpraktijk ‘De Bron’: Ambre, Lidewij, Catherine, Tess en Sophia
Zwangerschapsyoga: Lut Van Melle
Gynaecologe: Anne De Vits
Osteopaat: Charlotte Borremans
Acupuncturist: Elmira Erstukajeva
Arts: Hajji Amale
Vriendin vroedvrouw: Minke Siesling
Gelezen literatuur tijdens de zwangerschap:
‘Birth Reborn – What Birth Can and Should Be’ – Michel Odent
‘Bollebuikenboek’ – Leen Massy
‘Ik ga Relaxed bevallen – Minder pijn / Geen angst / Meer controle en zelfvertrouwen’ – Georgina Kwakye
‘Liefde & geboorte – Mindful zwangerschapsyoga voor koppels’ – Lut Louisa Van Melle
‘Van buik tot baby’ – Ouders van nu
Rustgevende muziek als achtergrond tijdens de zwangerschap en weeën:
Michael Kiwanuka – LOVE & HATE
RY X
Catpower
Bear’s Den
The xx
Norah Jones
Nummers:
Lianne La Havas – ‘No Room for Doubt’ (feat. Willy Mason)
Tina Malia – ‘Sound Of The River’
Alexia Sunshine Rose – ‘I Release Control’
Agnes Obel – ‘Riverside’
Norah Jones – ‘Sunrise’
Norah Jones – ‘Don’t know Why’
Spotifylijst:
Beval